Wandelclub
Paul Gerard Beringen
Op deze pagina publiceren we geregeld een artikel
dat in ons clubblad werd opgenomen.
Dit clubblad verschijnt driemaal per jaar.
VERSLAG WANDELING naar HANGBRUG TITAN in ELBINGERODE
(Harz - Duitsland)
Tekst en Foto's: clubleden Nicole en Guy
Eén van de dingen op de ‘bucketlist’ van Nicole was – ondanks onze hoogtevrees – ooit eens ‘over een hangbrug wandelen’. Via folders wisten we dat zich in Elbingerode, een plaatsje in de Oberharz, sedert 2017 een bijna 500 meter lange hangbrug bevond. We besloten om dit bezoek aan de brug te combineren met een wandeling vanuit het grottenstadje Rübeland.
Dus reden we van de camping in Göttingerode bij Bad Harzburg eerst naar Wernigerode en daarna via Elbingerode naar Rübeland, waar we parkeerden aan het station. Op de laptop had ik in de caravan een gpx uitgetekend, die deels gebaseerd was op één van de wandelingen in het wandelboekje Rother Wandelgidsen Harz. Die wandeling volgde in het begin de Hexenstieg en boog verderop, in het dorpje Neuwerk, af naar het noordoosten. Aangezien wij naar de hangbrug in het zuidoosten wilden, had ik vanaf Neuwerk een mogelijke wandelweg in BaseCamp ‘uitgedokterd’, al moet ik toegeven dat er hier en daar wel wat giswerk aan te pas kwam! Het was dus afwachten of dit allemaal wel zou kloppen…
We verlieten de parking in Rübeland en wandelden al vlug over de Philosophenweg en door de bosrijke omgeving van de klaterende rivier de Bode, die in de Harz ontspringt. Nog voor Neuwerk was het al behoorlijk klimmen en iets voor Neuwerk centrum verlieten we de wandelroute van Rother. We sloegen rechtsaf en meteen was het al klimmen bij een temperatuur van 24°. Ook de muggen waren goed vertegenwoordigd, zij het niet massaal. Na een pittige klim door het bos, waarbij sommige van de door mij uitgetekende paden niet eens meer bestonden (volledig overgroeid) en waarbij we door een stelletje jonge wandelaars werden ingehaald – terwijl wij even uithijgden bij een uitkijkpunt - kwamen we, zoals voorzien uit op de weg die het autoverkeer volgde om de parking aan de hangbrug te bereiken.
Omdat ik bij het uittekenen al een vermoeden had dat dit een drukke weg zou kunnen zijn, had ik een omwegje uitgetekend. Dus staken we de drukke weg over en volgden het wandelpad aan de overkant tot het volgende kruispunt van wandelpaden. Daar moesten we naar links, maar het was al van bij het begin duidelijk dat dit pad niet veel (meer) gebruikt werd. Op een bepaald moment moesten we flink door de knieën zakken om onder het gebladerte van de bomen door te kunnen. Daar wachtte ons een mooi, maar donker pad. Toen we ter hoogte van de parking kwamen, die aan de overkant van de weg lag, konden we vanaf ons pad de weg en de parking niet bereiken wegens de begroeiing. Daar had ik bij het uittekenen van de gpx al voor gevreesd en dus wandelden we min of meer evenwijdig met de straat over een overgroeid pad tot we op een breder en beter pad uitkwamen. Daar konden we uiteindelijk wel oversteken en werden we meteen al getrakteerd op een prachtig uitzicht op de hangbrug.
Behalve de hangbrug was hier ook nog een uitkijktoren en een “Megazipline”, een touwglijbaan met twee kabels naast elkaar. Bij een ‘parallelvlucht’ komt aan elke kabel een ‘gegadigde’ te hangen (languit op de buik met het hoofd vooruit) en zij worden dan tegelijkertijd “losgelaten” om aan een snelheid tot 80 km/u over een afstand van 1000 meter naar beneden te rollen… en dat op een hoogte van 120 meter boven de ‘afgrond’!
► de pijl duidt de twee Megazipliners aan tijdens hun afdaling ►
We stonden eerst even te kijken naar de 458 meter lange hangbrug en het schommelen viel precies nog goed mee. Deze hangbrug hangt 100 meter boven de Rappbodetalsperre (stuwdam) en de Rappbodestausee, een groot drinkwaterreservoir dat zelfs water levert aan de stad Leipzig. De stuwdam is met zijn 106 meter de hoogste van Duitsland.
We besloten een poging te wagen om de ‘hangbrugwandeling’ te maken en haalden aan de ca. 300 meter verderop gelegen kassa (aan de parking) onze tickets (€ 6 per persoon) en keerden dan terug naar het brugportaal. Daar moesten we onze tickets scannen en kregen dan toegang tot de hangbrug. Je kan/mag maar in één richting over deze hangbrug en dan moet je via de weg over de stuwdam terugwandelen naar de startplaats. Net als de meeste bezoekers namen we een foto onder het bord met de lengte van de brug daarop vermeld en dan begon onze wandeling. Ondanks het feit dat we ons - door het lichtjes ‘slingeren’ van de brug - regelmatig even moesten vasthouden aan de 130 cm hoge leuning van de brug en dat de ‘vloer’ van de brug bestond uit
roosters, waardoor je dus doorheen kon kijken, genoten we allebei toch van deze hangbrugwandeling. We hadden verwacht dat het mogelijke slingeren in het midden van de brug het felst zou zijn, maar dat klopte niet, want pas op het einde van de brug schommelde de brug zo hard dat we ons aan beide brugleuningen moesten vasthouden. Eens aan de overkant gekomen konden we onze handen ontsmetten en moesten we ons ticket opnieuw scannen om naar buiten te kunnen. Daarna wandelden we over de stuwdam terug naar de startplaats. Intussen maakte ik nog foto’s van enkele ‘durvers’ die met de Megazipline naar beneden ‘rolden’.
En dan was het tijd voor een koffie. Aan een mobiele koffie-/theefiets kochten we cappuccino’s. Wie nog twijfelde of hij/zij de wandeling over de hangbrug of rit met de Megazipline wel aandurfde kon er ook eerst nog een op alcohol gebaseerde koffie drinken (tegen hartkloppingen zoals de drankkaart aangaf)…
Na de koffie sprongen we nog even binnen in het bezoekerscentrum aan de parking en toen was het tijd om terug te keren naar de auto. We staken de straat aan de parking over en kwamen al meteen in een ander deel van de wildernis terecht. Uiteindelijk vonden we ‘ons’ pad terug en wandelden we over hetzelfde traject terug naar de parking aan het station van Rübeland.
We hoopten nog een Eis-café te vinden in Rübeland, maar het was er gewoonweg uitgestorven. Eén Eis-café zou nog gesloten zijn tot november 2022 en het andere was (nog) niet open. Dus reden we maar naar Bad Harzburg en gingen daar in de winkelwandelstraat in de buurt van de Bergbahn een ijsje eten om onze hangbrugwandeling te vieren. De wandeling was, inclusief hangbrug en terugkeer over de stuwdam, 18,5 kilometer lang. Op de hangbrug (en de stuwdam) was het 20 à 21 graden, maar tijdens onze terugwandeling naar het station van Rübeland werd het nog 28 graden, wat door de weerkundige dienst overigens voorspeld was.
