Wandelclub
Paul Gerard Beringen
Op deze pagina publiceren we geregeld een artikel
dat in ons clubblad werd opgenomen.
Dit clubblad verschijnt driemaal per jaar.
DODENTOCHT ANNO 2022 en ANDERE WANDELERVARINGEN
Een verslag van clublid en deelneemster Nineke Steen
Redactioneel:
Nineke Steen kennen we in onze club ook als langeafstandswandelaarster! Nadat zij in 2016 al eens de Dodentocht uitwandelde, was zij in de (helaas voor haar) ingekorte versie van 65 kilometer in augustus 2022 weer van de partij.
Graag geeft onze redactie het woord aan Nineke, niet alleen met een mooi verslag van haar succesvolle Dodentocht, maar ook van haar leuke (wandel)reizen in 2022 en eveneens van haar deelname aan de BoslandTrail van september in Eksel.
Beste leden
Het is al even geleden, maar uiteindelijk heb ik nog eens tijd gemaakt om iets van mij te laten horen. Hopelijk gaat alles goed met jullie. Eerst en vooral, wat een geweldige zomer hebben we achter de rug; daar heb ik vooral van genoten omdat dit seizoen mijn favoriet is. Tja, ik heb het graag super-warm 😉
ARGELES-SUR-MER
DODENTOCHT ANNO 2022
Op 31 juli nam ik een late beslissing, want hoe dichterbij de Dodentocht kwam, hoe meer zin ik kreeg in deze tocht 😉. Het was sterker dan mezelf en dus schreef ik me in. Spijtig genoeg hoorden de deelnemers twee dagen voor de tocht dat die, omwille van de hittegolf, zou ingekort worden tot 65 kilometer. Dat gaf wel een dubbel gevoel, maar het moest zo zijn.
Het was geleden van 2016 dat ik nog aan de Dodentocht meedeed en mijn bedoeling was om te zien hoe goed ik mezelf getraind had. Toegegeven, het ging super! Ongeveer tussen de 35 à 40 km hoorde ik iemand van haren tak maken en toen ik erop afstapte, riep ze: “Wat ben ik blij dat ik een bekend gezicht zie!” 😉 Het was Inge, die in een rolstoel zit en de Dodentocht al verschillende keren deed. Tijdens deze tocht had ze wat tegenslagen en zat het haar even niet mee. Goed, ik liet haar niet meer los en we gingen samen verder. Inge heeft me goed wakker gehouden tijdens de zomerse nacht. Toen het ochtend werd, zaten we aan de 50 kilometer en konden we ons verfrissen. We danken de bewoners, die ons een frisse, zeer welgekomen douche aanboden.
Toegegeven, ik heb deze tocht beter ervaren dan in 2016 door de sfeer, de muziek en de aanmoedigingen. Ook nu deed ik deze tocht weer voor een goed doel, namelijk ‘HELP BRANDWONDEN KIDS’. Ik ben ook het blauwe team van dit doel dankbaar, omdat zij mij tijdens deze tocht goed gesoigneerd hebben!
En Inge? Ik ben trots op deze dame, want we hebben samen de finish bereikt! Aan de finish kwam dan het wenen en lachen tegelijkertijd, want daar stond mijn oudste dochter met haar twee kleintjes, mijn schoonzus en haar zoon.
Het gaat weer een mooi herinnering blijven!
Mijn eerste vakantie van 2022, samen met ventje, oudste dochter, schoonzoon en, natuurlijk, twee kleinkindjes ging richting Argelès-sur-Mer in Frankrijk. Ik heb genoten van de eerste tot de laatste dag, want er zaten 2 wandeldagen in voor mezelf. Eén dag wandelde ik bij 40 graden, maar ik was goed voorbereid hoor, want ik kwam geregeld tussen ‘baaikes’ waar ik me kon verfrissen 😉. Ook was er een wandeldagje bij voor de hele bende en ik moet zeggen, dat ik heel trots ben op mijn oudste kleindochter van 4 jaar, want zij heeft drie kwartier geklommen! De bedoeling was om na de klim een grote waterval te zien, maar helaas was alles er kurkdroog en liep er niet veel water naar beneden. Niettemin was het er wel zeer mooi.
Van harte gefeliciteerd met deze mooie prestatie, dames!
WANDELWEEK IN POLEN
Onze tweede vakantie was met de bus naar Polen voor een wandelweek.
Mijn ventje wandelt niet, maar toch heb ik hem kunnen overtuigen om mee te gaan. Wat is me dat zwaar geweest! 😝 Op 28 augustus vertrokken we in Bree met een hele bende. Gelukkig kende ik er vier van, namelijk een koppeltje van Wandelclub De Mijnlamp van Beringen-Mijn en Lea en Dirk.
Op weg naar Polen hielden we om de 2 à 3 uurtjes halt om even te pauzeren. Verwacht werd dat we omstreeks 02.00 uur de Duits-Poolse grens zouden bereiken. Vooraleer werkelijk de grens over te steken, werd ons de mogelijkheid geboden om in de wisselkantoortjes aan de grens Pools geld aan te schaffen.
Wist je dat Polen tienmaal groter is dan België?
Op 29 augustus, omstreeks 9.30 uur kwamen we toe op onze verblijfplaats, namelijk Vakantiecentrum PANORAMA. Dit centrum is gelegen in het vakantiestadje Szczyrk, dat zowel in de zomer als in de winter toeristen verwelkomt. Even verkennen, valiezen leegmaken en brunchen, daarna kregen we een briefing.
Op deze dag was er de verkenning van de bosrijke en heuvelachtige omgeving van het hotel met een rustpauze in een landelijke herberg. Daar deden we een kampvuur, waar we onze Poolse worst konden bakken; dat is namelijk een Poolse traditie.
Op 30 augustus waren we klaar voor een historische wandeling met bezoek aan Auschwitz-Birkenau, het indrukwekkend vernietigingskamp uit de Tweede Wereldoorlog. Het werd op 1 maart 1942 geopend en was oorspronkelijk bedoeld als kamp voor Russische krijgsgevangenen.
Hier werd ik even stil van! Het is niet te begrijpen dat zoiets ooit echt is geweest, we hadden een goede gids die ons heel de geschiedenis vertelde. Het deed me wel iets, vooral mijn maag die duizend keer draaide. Gelukkig heb ik toch wat kunnen eten…
Na het eten reisden we verder naar Wieliczka, waar we eerst een afdaling deden in de ondergrond van de zoutmijn, gevolgd door een ontdekkingstocht in een verrassende omgeving van schachten, gangen, holen en spelonken. Mooi om het eens gezien te hebben!
Op 31 augustus volgde de wandeltocht rond de bronnen van de langste stroom van Polen, de Wisla. Deze fiere en langste nationale stroom van Polen ontspringt op de flanken van de Barania Gora - de Schapenheuvel - in het hart van het gebergte van de Beskiden.
De wandeltocht voerde ons langs de Zwarte en de Witte Wisla te midden van een natuurlijke omgeving van bossen, hellingen en watervallen. Halfweg de tocht bevond zich de uitkijktoren en een gezellige bergherberg waar het warme middagmaal werd genuttigd. Het is een prachtige omgeving.
De volgende dag, 1 september, was er de bergwandeling in het natuurpark van de Hoge Tatra. Deze wandeling kon in drie delen worden gedaan en ik zou niet Nineke zijn als ik ze niet alle drie zou doen! Het eerste deel verbindt de parking aan de rand van het natuurpark met de bergherberg aan het bergmeer genaamd "Oog van de Zee". Het tweede gedeelte van de tocht deed ik de wandeling rondom het bergmeer en daarna de uitbreiding met het derde gedeelte, namelijk een tocht naar een nog hoger gelegen bergmeer, genaamd "Het Zwarte Meer".
Het was enorm zwaar, want klimmen is niet echt mijn ding, maar ik moest en zou de top gezien hebben. ‘s Avonds hebben we dan nog gebruik gemaakt van het avondmaal in het gezellig bergstadje Zakopane.
2 september: een culturele stadswandeling in het middeleeuwse Krakow. Over deze dag kan ik niet zo veel vertellen, want het was moeilijk om te volgen vermits ik niet echt in orde was. De wandeling startte bij de Wawelburcht, die het Koninklijk Kasteel, de Kathedraal en diverse dienstgebouwen omvat, met onder meer de bezichtiging van de omvangrijke verzameling middeleeuwse wandtapijten, afkomstig uit... ons eigen Vlaanderen.
Op 3 september maakten we onze valiezen klaar en kregen we allemaal een lunchpakket mee voor ’s avonds. Maar eerst deden we een bedevaartstocht in Częstochowa, een moeilijk uit te spreken naam 😉. Het was een symbolische bedevaartstocht met bezoek aan het nationale bedevaartsoord Jasna Gora, met de miraculeuze icoon van de Zwarte Madonna, de symbolische koningin van Polen. Weer werd een heerlijk middagmaal genuttigd en ook een stadswandeling mocht niet ontbreken.
Na deze historische dag vertrokken we terug richting België. Iedere dag was anders, maar zeer mooi. Ik sliep weinig tijdens de busreis en toen we zondag 4 september terug in Bree aankwamen, reden we met de auto huiswaarts en wat was ik blij om terug te zijn. Ik was zeer vermoeid van de lange dagen en de korte nachten.
BOSLANDTRAIL IN EKSEL
Naar 23 september had ik ook uitgekeken, meer bepaald naar de BoslandTrail te Hechtel-Eksel en dat samen met mijn wandelmaatje Maria. Voor Maria was het de eerste keer dat ze 100 km wandelde.
Ook deze tocht was weer voor een goed doel, namelijk ‘JONGDEMENTIE en ALS’. Rond 19.30 uur vertrokken we met heel wat medewandelaars.
De nacht was wat fris en tijdens de tocht hielden we een praatje hier en een praatje daar. Het ging goed vooruit, want tegen de ochtend zaten we bijna aan de 50 km, en dus hadden we tijd om van ons ontbijt te genieten en om een half uurtje pauze te nemen. De overige pauzes waren namelijk maar 10 minuten lang.
Ik moet wel zeggen dat ik in lange tijd geen blaren meer heb gehad, maar helaas wel op deze tocht. Rond de middag kreeg Maria even bezoek van familie, wat heel leuk was voor haar. Nog even op onze tanden moeten bijten, want de 100 km was bijna 104 km geworden en daar was ik niet zo blij mee. Aan de finish gekomen, stond daar mijn ventje, onze oudste dochter en schoonzoon en, natuurlijk mijn kleine spruitjes en dan ben je die 104 km snel vergeten. Het was zelfs voor mij een mooie tijd, namelijk 18 uur en 55 minuten! Ik dank mijn 67-jarige wandelmaatje Maria; chapeau en een dikke pluim voor haar.
Zo, dit was het dan.
Nineke
